بررسی نتایج درمان جراحی دررفتگی های حاد مفصل acromioclavicular با تکنیک modified Weaver-Dunn
نویسندگان
چکیده مقاله:
پیش زمینه: یکی از روشهای درمان دررفتگیهای مفصل آکرومیوکلاویکولار (ACJ)، تکنیک Weaver-Dunn است که تا کنون modification های مختلفی از آن ارائه شده است. با توجه به مشکلات روشهای قبلی و ارزش حفظ لیگامان کوراکوآکرومیال (CAL)، ما در این مطالعه به معرفی یک modification جدید از تکنیک Weaver-Dunn پرداختیم. همچنین نتایج اولیه این روش بررسی شد. مواد و روشها: 15 بیمار دچار دررفتگی حاد ACJ در مطالعه بررسی شدند. در این روش نیمی از بخش مدیال CAL از آکرومیون جدا میشود. لیگامان جدا شده از سوراخی که در کلاویکل ایجاد شده، عبور داده و روی خود گره زده شود. قبل و پس از جراحی، CC distance هر دو سمت اندازه گیری و مقایسه شد. در ویزیت نهایی، دو پرسشنامه Constant و UCLA تکمیل شد. شدت درد با استفاده از visual analogue scale (VAS) تعیین شد. بیماران بطور میانگین 6/2±2/4 سال پیگیری شدند. یافته ها: CC distance قبل از عمل بطور معناداری در سمت آسیب دیده بیشتر بود (mm 6/1±5/19 در برابر mm 5/0±1/7؛ 001/0>p). در ویزیت نهایی CC distance سمت آسیب دیده بطور قابل توجهی کاهش یافت و اختلاف اندک آن با سمت سالم، معنادار نبود (mm 9/0±2/8 در برابر mm 5/0±1/7؛ 318/0=p). در ویزیت نهایی، میانگین Constant score سمت جراحی شده برابر 2/13±3/93 و سمت سالم 8/10±1/95 بود که اختلاف بین دو سمت از نظر آماری معنادار نبود (118/0=p). میانگین UCLA score برابر 3/3±6/32 و میانگین درد بر اساس VAS برابر 8/0±4/1 بود. نتیجه گیری: درمان دررفتگی های حاد ACJ با این تکنیک با نتایج مطلوبی همراه است. با این روش، ثبات مفصل حفظ و عملکرد آن بازگردانده می شود.
منابع مشابه
Kinematic evaluation of the modified Weaver-Dunn acromioclavicular joint reconstruction.
BACKGROUND Few reconstructive methods to treat displaced acromioclavicular separations have been evaluated using kinematic data. HYPOTHESIS The modified Weaver-Dunn reconstruction restores intact acromioclavicular joint motion during passive scapular plane abduction. STUDY DESIGN Controlled laboratory study. METHODS Acromioclavicular joint motion was recorded during passive humeral elevat...
متن کاملModified Weaver-Dunn procedure for acromioclavicular joint dislocations.
The acromioclavicular joint is commonly affected by trauma to the shoulder girdle due to its subcutaneous position. Athletes who participate in contact sports, such as hockey, football, rugby, and soccer, are particularly susceptible to such injuries. These injuries, however, also occur during noncontact sports such as baseball, skiing, and cycling. The majority of acromioclavicular injuries oc...
متن کاملModified Weaver-Dunn procedure versus the use of a synthetic ligament for acromioclavicular joint reconstruction.
PURPOSE. To compare the subjective outcome of acromioclavicular joint (ACJ) reconstruction using the modified Weaver-Dunn procedure versus the Surgilig synthetic ligament. METHODS. 55 patients aged 19 to 72 (mean, 42) years underwent ACJ reconstruction of Rockwood grade 3 (n=38), grade 4 (n=8), and grade 5 (n=9) using the modified Weaver-Dunn procedure (n=31) or the Surgilig synthetic ligament ...
متن کاملModified Weaver-Dunn Procedure Versus The Use of Semitendinosus Autogenous Tendon Graft for Acromioclavicular Joint Reconstruction
BACKGROUND The optimal operative method for acromioclavicular joint reconstruction remains controversial. The modified Weaver-Dunn method is one of the most popular methods. Anatomic reconstruction of coracoclavicular ligaments with autogenous tendon grafts, widely used in treating chronic acromioclavicular joint instability, reportedly diminishes pain, eliminates sequelae, and improves functio...
متن کاملA modified Weaver-Dunn procedure without need for internal fixation.
The shoulder as the most mobile joint in the body has a complex anatomy providing it with an increased range of motion, at the expense of its stability. The complex of ligaments and tendons around the acromioclavicular joint (ACJ) is prone to injury especially during sporting activity or following falls onto the apex of the shoulder. The original classification of ACJ dislocations having been m...
متن کاملنتایج درمان دررفتگی پشتی مفصل ران همراه با شکستگی دیواره پشتی استابولوم (مقایسه روش جراحی و غیرجراحی)
پیشزمینه: دررفتگی مفصل ران همراه با شکستگی استابولوم در اثر ضربه شدید و پرانرژی ایجاد میشود و علیرغم درمان مناسب، ممکن است به اختلال در عملکرد مفصل و ناتوانی بیمار منجر شود. جااندازی شکستگی استابولوم و حفظ و پایداری مفصل هیپ مهمترین عامل درمانی است که در حصول نتایج بعدی، عملکرد مفصل و توانایی بیمار دخالت دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی و مقایسه درمان دررفتگی تروماتیک پشتی مفصل ران همراه با ...
متن کاملمنابع من
با ذخیره ی این منبع در منابع من، دسترسی به آن را برای استفاده های بعدی آسان تر کنید
ذخیره در منابع من قبلا به منابع من ذحیره شده{@ msg_add @}
عنوان ژورنال
دوره 15 شماره 2
صفحات 46- 53
تاریخ انتشار 2017-06
با دنبال کردن یک ژورنال هنگامی که شماره جدید این ژورنال منتشر می شود به شما از طریق ایمیل اطلاع داده می شود.
کلمات کلیدی برای این مقاله ارائه نشده است
میزبانی شده توسط پلتفرم ابری doprax.com
copyright © 2015-2023